De fiscale kwalificatie van activiteiten met cryptovaluta roept in de praktijk steeds vaker vragen op. In dit artikel, gepubliceerd in het Tijdschrift Fiscaal Ondernemingsrecht, onderzoeken Jeroen Ruijg en Wilbert van Vliet hoe uiteenlopende cryptotransacties fiscaal geduid moeten worden voor de inkomstenbelasting. Denk daarbij aan arbitrage met een tradingbot, het ontvangen van airdrops, mining-activiteiten en betrokkenheid bij cryptoprojecten.
De kernvraag: wanneer is er sprake van een bron van inkomen die leidt tot belastingheffing in box 1, en wanneer valt crypto onder de rendementsgrondslag van box 3? Daarbij hanteren Jeroen en Wilbert het klassieke toetsingskader op basis van arbeid, deelname aan het economisch verkeer en het voordeelsoogmerk. Ook het onderscheid tussen normaal en meer dan normaal vermogensbeheer komt uitgebreid aan bod.
Een van de belangrijkste conclusies: bij structureel rendement uit bijvoorbeeld arbitragehandel met een zelfontwikkelde tradingbot kan sprake zijn van belastbaar resultaat uit overige werkzaamheden. Dit geldt ook in situaties waarin iemand door voorkennis of actieve betrokkenheid bij een cryptoproject invloed kan uitoefenen op de waardeontwikkeling. In andere gevallen, zoals bij mining of het automatisch ontvangen van airdrops, is het voordeel vaak onvoldoende voorzienbaar en blijft belastingheffing in box 1 achterwege.
Jeroen en Wilbert signaleren dat het huidige fiscale systeem onder druk staat door de snelle ontwikkeling van de cryptomarkt. De afbakening tussen speculatie en belastbare arbeid wordt steeds diffuser, wat leidt tot meer discussie in de praktijk – vergelijkbaar met de discussies over vastgoed en vermogensbeheer.
Volg de link om het hele artikel te lezen.
